Kendine yolculuğa çıkan bir mentinin çok keyifli hikayesi!

bir hafta geçti
kelimeler boynumun yükü oldu
yoktum buralarda ama
peki nerelerdeydim
oraların
buralar olamadığı bir türlü
yerlerdeydim
ağır bir halin
en yaşanabilir
saatlerinde
onlarca kez
onlarca insanla halaya durulan
toz toprak coğrafyanın
en halsiz halinde
oradaydım
barış diye çırpınan anaların
sesleri altında
yalancı zılgıtlardan yükselen umutlardaydım
ağırlaşmış boynumun yüküyle
mardinin taşına
kendimi vurdum
sisine gözlerimi
yağmuruna saçlarımı verdim
badem şekeri aldım
tarçınlı
nar ekşisi
patlıcan domates kurusu
bıttını defnesi menengiçi
tütünü
mardine göz koydum
gönül gözüme koydum
dost tuttum kendime evler arasında
döndüm geldim
kendimi
bir kavga bir gürültü
bir savaşta buldum
yoruldum