derya kılıçalp

aşkına ilan çıktım harfleri onlarca bağışçıdan toparladım sana sayfayı bulup okuması kaldı

etrafta sevilecek kimse kalmadı diyorsan sevilecek bir tarafın kalmamış demektir e tabi etrafında da

istek esas oğlana benim çok ihtiyacım var lütfen elinde olanın elinden gelip kapıdan alabilirim

başım yeni yeni dönmeye başladı seni tanımıyorum önce hislerin geldi girdi içime sonra özlemin gözüm yolda bekliyorum

kafanda bir ayrık var oradan rüzgar alıyorsun derdin bana bütün sıyrıklığın da  kapanmayan o ayrıktan derdin şimdi kafamda büyük bir delik var eksik uyuduğumu hissettiriyor bana bir sevda düştü aklıma rüzgar estikçe  bağırıyor

bu ülkede her türlü hiyerarşik ilişkiye şahit oluyoruz ama bu günlerde en çok duygu hiyerarşisine takığım insanlar birbirini yaşadıkları ve yaşamadıkları acılar kayıplar sevgiler aşklar deneyimler üzerinden nasıl da yargılama ve kategorize etme hakkını kendinde bulabilir ki

saçlarını karıştıracağım ilk iş aklın dağılsın diye yanaklarını ısıracağım ilk iş tadın kendine karışsın diye

hem delindi hem delirdi

dayanamıyorum durmaya bir böcek gibi ezildi kalbim

bu gece inancı ne olursa olsun herkesin insanlık için ve demokrasi için şu esen rüzgar eşliğinde özgürlük duaları etmesini diliyor gönlüm nefesimiz yerini bulsun

yemeler içmeler tavlalar okeyler günler devam ediyor hayret vicdanlarımızı bizim yerimize bedenlerine alıp giymiş onu alıp sırtlanmış insanlara binlerce teşekkür binlerce şükür

bir taş mı arıyordun elini altına koyacağın ve bir taş vardı da kimse elini onun altına koymuyor muydu işte hodri meydan günleri

güzelliğine direnç katamıyorum affet beni istanbul özgürlük nidalarına ses veremiyorum affet beni istanbul seni yakıyorlar yıkıyorlar taştan ediyorlar diren istanbul

utanç içindeyim elim yazmaya gitmiyor ama ruhumu temizlemek zorundayım direne direne kazanacağız faşizme karşı omuz omuza her yer taksim her yer direniş sloganlarına katılmak yerine martı seslerini dinleyip biber gazı dumanının altında direnişçilerle omuz omuza mücadele etmek yerine masmavi denize karşı şehrin parlak ışıklarını izliyor olmaktan dolayı utanç içindeyim insan olmak kendiliğinden beraberinde utancı da getiriyor ağırlaştırıyor eti ama güzel günler ve özgürlük için direnenler varken güvenli köşelerde beklemek daha da utandırıyor

sevişerek unutmak dünyayı ve yeni bir dünya yaratmak direnmeden sadece bırakarak var olmak

hiç gerek yoktu kendini ispatlamak için bir kamyon şoförü hassasiyetinin kıllı ve kaslı kollarına kendini atmaya ben seni zayıf çelimsiz ve güçsüzken de sevmiştim

onu andığını itiraf ettiğinde ihanet etmiyorsun kendine

sadece birini mutlu etmek için yaşamayacak kadar çok şey geçti başımdan bu baştan mutlu olmayacakları burada tutmayacak kadar çok şey geçti başımdan

sana karşı soğuyorum durmadan yapabileceğim bir şey yok bu elimden gelen değil içimden gelen bir şey

şimdi yaşadığın hayatla başka bir hayat arasında gidip geliyorsan bazen yaşadıklarının yarattığı etkiyi daha da anlamlandırıyorsun yoruluyorsun

büyümek bir aileyle dünyayı başka görmek demek

bir masa daha kuruldu ucu bucağı yok bizim için içinde sevda var çevresinde canlar mutlu yıllar piyensesim aşkla