derya kılıçalp

Özgürlük daha yaşamadığın, henüz keşfetmediğin daha önce bildiğin bütün doğruların yeniden yazıldığı, daha evvel yaşadığın ve her şeye rağmen yeniden yaşamak istediğin, nefes aldığın her anın bir sonraki ana seni taşıdığı umudu ile sarıldığın, bulaşıcı olmasına gayret gösterdiğin, engellenemez bir dürtü gibi içinden geliyorsa, doğandan, hücrelerini birleştiren ve ayıran şey buysa o zaman eşleşmek, çiftleşmek, bağlanmak, köklenmek, tek ve bir olmak yaşamda belki insanın tecrübe etmek isteyebileceği bir fantazi olabilir ama benim bildiğim benim hücrelerimden gelen ve akan sonsuz itaatsizlik.

patladığında bir bomba, yandığında bir saat, sular çoşup kaybettiğinde kendini, sadece bakmak düşüyorsa sana, bakmak ve izlemek, doğanın bir parçası mısın hala.

papatya tarlası saçlarında gelincik toplamak, deniz gözlerinde dibe batmak, süzülen kanat boynunda upuzun asılı kalmak, sen bilmezsin hayat sevdanla yanmak…

ama özlemin kapılardan geçemiyor- uzaklaştıkça zaman yakınlaşıyor özlemin, ama sözlerin kulaklarımdan gitmiyor- uzaklaştıkça zaman yükseliyor sesi sözlerinin, ama durmuyorsun sen içimde- uzaklaştıkça zaman sen daha da daha da içeriye, ama adın dilimle oynaşıyor- uzaklaştıkça zaman adın dudaklarıma yapışıyor, ama gözlerin gözlerimin önünden gitmiyor- zaman uzaklaştıkça gözlerim  gözlerine dalıyor...

beden yorgunu kalp dingini iyi adam söyle, seni hasta eden aşkın, rüzgarını, terini, ağırlığını, sıcaklığını, boşluğunu, heyecanını, çoşkusunu, seslerini, görkemini, izlerini, kokusunu, meyini ve sarhoşluğunu taşıyamıyor musun? söyle iyi adam aşk kırıyor mu direncini?

sallandıkça ışığında saçların salındıkça belinin üstünde sarstıkça ben seni kendimle sarsıldıkça uzaklara yolculuğun