derya kılıçalp

bir incirin altına işemişsin belli yalnız ellerin değil pipin bile kabarmış kabarmışsın hayata bir tedavi yazmışlar sana

her şeyden ayrı tutamıyorum kendimi senden ayrı ve diğerlerinden öteki yapamıyorum kendimi birlikte ölelim sevgili

sadece sevebilirim seni hiç kimsenin sevmediği gibi yemin ederim

sabaha çeyrek kaldı kalbimde aşkımda hiç bir şey kalmadı sabaha hep sabahtı kalbim hep aydınlık

önce bir meyhaneye gidelim sonra bir çorbacıya yedi yıl oldu boncuk içecek hiç bir damar hiç bir umut kalmadı gözlerim iki önüme aktı boncuk

neler oldu biliyor musun ne yollardan geçtim ne karanlıkları korkmamak için ışık yaptım nerelerde yalnızdım biliyor musun senin gibi

gün ışır ışımaz kendimi bir sahile atacağım seni bulmak için gelmezsen gitmiş olacaksın

bütün gece kulağıma hayatın gerçeklerini fısıldadı hayat hepsine bir es koydum bizim için

emerek tüm menilerini belki yeniden var edebilirim seni bırakmazsan geçmişini yeniden yeniden doğrularım seni

aslında söyleyecek çok şeyim vardı seni gömmeden önce ve sen benim hesaplarımdan daha erken gittin sana söyleyeceklerimi henüz bitirmeden oysa hiç ve asla gitmeyeceğim demiştin bana ben büyürken neden gittin ben daha büyümeden

senli ve sensiz bütün yayınları bütün saatleri bütün bahaneleri unuttum geriye kalan tek şey senli yada sensiz acı

ne anlatsam sana boş değil mi özgürlük dedikçe ben sahip olmak istiyorsun sen değil mi siktikçe özgürleşiyorsun sanıyorsun değil mi

ne kadar özledim seni ama sana ne tenimin tuzunun kaynağından tadıyla neden yetinmiyorsun sevgili