derya kılıçalp

yağmurlu bir istanbulda yürürüz bir gün sırılsıklam aşık gibi

hey sana koşacağım sabah demir somyamdan ahşap dünyama düşüp hey seni gideceğim yol yol aklımdan kopup

ah sevgili aklının içinde olmak istiyorum bazen orada rüzgar koridorları oluşturup serin sularda minik balıklar oynaştırmak istiyorum

toprağımdan güçlü müyüm bilmem dayanmışım sana da taşa da ne köprüler kurulmuş içimde ne sular akmış üstümden

neden bilinmez demek haksızlık olur bence garipsemek şuursuzluk olur anlamlandıramamak aymazlık bence çok net ve ortada düşkünlüğümüz birbirimize düpedüz aşk bu

kederine gidiyor gemi manevrasız atlama önüne