derya kılıçalp

hiç bir hayvan bahane üretmez yalnız insan üretir hiç bir hayvan çıplaklıktan korkmaz yalnız insan korkar hiç bir hayvan utanmaz hayvanlığından yalnız insan utandırır insandan hiç bir hayvanla kıyaslanamaz hiç bir insan yalnız insanla kıyaslanır insan

inanın bir dakika kaybedecek vaktim yok sıçtığınız bu bokları temizlemek için bir dakika daha bekleyemeyeceğim hemen hemen üzerinize zefiran dökmeliyim pisliğiniz daha fazla bulaşmadan sadece kendi bokunuzda boğulmanız için dua etmeliyim

bazen ne kadar ağlasan boştur kar beyaz bir kabustur

annemi çok seviyorum çünkülerden biri çok akıllı ne zaman duygularımla boğuşmaya başlasam bana beni hatırlatıyor düşersen yıkılırsın diyor duruyorum düşmüyorum

ben kafamı çıkarttım kendi baktığım yerden senin olduğun yere çevirdim gözlerimi görmek için yüreğine doğru nefes almak nefesine nefes katmak için son nefesinde ilk rüyanı gerçekleştirmek için ben sana insan olduğunu hatırlatmak için geldim sana doğru baktım usulca devirdiğin tüm çamları dikmek kestiğin zeytinleri yeşertmek kırdığın kalpleri onarmak öldürdüğün tüm canları yaşatmak için geldim ben sen benden nefesimi vicdanımı adaletimi çalmaya kalktın ben seni boğmadım öldürmedim asmadım ben seni sadece eşitliğe havale ettim ben sen dışında herkesi ve herşeyi sevdim

günlerdir tırnaklarımın içinden gitmeyen bir kan ve deri kokusu alıyorum bu öfke değil bu vücudumda taşıdığım bir iz