derya kılıçalp

kavruldu bir sevda vakti yalnız oradan geçip gidenler hiç bilmediler içlerindeki yangının bir rastgelme anı içlerine düştüğünü yıllarca sebepsiz sevdiler sadece sevdiler vakitli vakitsiz

gönlünle mi seviyorsun ruhunla mı istiyorsun diye sordu bir ses düşündüm gönülden sevgide şefkati sevgiyi ihtiyacı muhtaçlığı özlemi buldum ruhunla istemede şehveti arzuyu dayanılmazlığı buldum gönlünle mi ruhunla mı sana sordum

üzerime sinen barut kokusunda seni bulacağım diye ödüm kopuyor parçalanmış organlarımdan sarkan sinir uçlarında senin izlerin varsa diye bakamıyorum bu yanık kokusundan tatlı bir sen çıkacaksan şirinlik muskası gibi asıl o zaman öleceğim topram