derya kılıçalp

gün dönmüş bahara diyorlar kış sürüyor ayazıyla bir ocakta içleri yanıyor bayram gelmiş diyorlar kimilerinden canlar umutlar evlatlar gidiyor bahar olmuş memleket diyorlar mezarlıklara da gelir mi bahar ölü canlar da sever mi baharı

doğaya dönmek doğadan olmak doğada kalmak insan gibi değil canlı gibi yaşayabilmek

bir kirli entari ucu gibi kalbin süründükçe yukarıya doğru çıkıyor pisliğin git git bir dereye kızıl soğuk fark etmez temizlen

hislerim ses olur olmaz seni bulacağım demişsin gerek yok korkularını haykırarak beni yankılarına boğmaya gerek yok

bir kavga çıkmış içimde duydun mu sizin mahalleye taşmış diyorlar gördün mü duymadın görmedin ölsen daha mı iyi

her şey bir yere kadar öyle mi ya yalanlar hani uçsuz bucaksız insan yığınları içinde tarihi hiç umursamadan inandığın yalanlar onlar da bir yere kadar değil mi