derya kılıçalp

kendisinin anlatacak hiç bir şeyi olmayan insanlar başkalarının hayatlarını anlatırlar fütursuzca sınır tanımadan ve saygısızca barışsa insanlar yaşamlarıyla ve tercihleriyle ve azat etseler başkalarının özel yaşamlarını bu da bir hak ya sonuçta

bazen oluşuna bırakırsın hayatı bazen alayına müdahale bazen durmak istersin kıyısında bazen boğulmak tam da ortasında ama ne yaparsan yap hayatta hayatla kendin dahil tüm canlılara adil ol be insafsız insan

dudağımın kenarında bir balık tatlı tatlı gıdıklıyor sevmeni diyor

eşittir işareti bir semboldür matematikte eşitlik ise gereklilik ve haktır yaşamın içinde zamana yere olaya ve kişiye göre değişmez

bilmediği şeyden korkabilir insan ama korkusunu savunursa hiç bir zaman bilemez insan

bak şimdi say ki beynin patladı içinden yayılanların kimseye faydası olacak mı

gidilesi yolların dönülesi sevdaların yıkılası ön yargıların olsun bitti

bilgi saklayarak oluşturulan hiyerarşi çağın kronik hastalığına ve insan yutan bir kara deliğe dönüştü

bazı kişi olay ve tercihleri yok saymak bir kompleksin ürünüdür onlar kişilerden bağımsız varlar yaşarlar çoğalırlar güçlenirler

bir şeyleri kazanacağım diye kendini kaybedebilirsin ansızın

bazı izler insandandır yaşadıkça derinleşir o noktada zaman dilsizdir

doğru yürüyebilmek için sadece önündekileri değil arkandakileride fark etmen gerekir

sen de sık sık gidip geliyorsun hislerine kal bir kerecik orada utanma

bazen ne yapsan sadece kendin duyarsın

kesilmiş turp kokusu gibisin hayat biraz aklın eksik yalnız

başı boşum biraz biraz başı bozuk bozuğum biraz

seni saracak bütün ışık ve yolunu kendin bulacaksın herkessiz hiç kimseyle

sana doğru akıyor göğsümden filizler zamansız biliyorum koparmaya yeltenecekler ama ne fayda kökümde bir arapsaçı inat mı inat bana bir bahar da gel bu kışı geç

normal ne ki rengarenk gözlü çocuklar bir bir öldürülü verirken

kanlı bir bağdat akşamıydı sadece gözlerin kalmıştı temiz ellerinde yanık insan kokusuyla

adaletin güçle değil eşitlikle ilgisini çözecek algıya sahip insanlarla aynı havayı solumak istemek çok mu adaletsiz

kahraman olmakla hain olmak arasındaki ince çizgiyi çizen düşünenden korkan ağız dolusu kanlarını püskürte püskürte kinlerini kusan yaratıklarla dolu iktidar sofrası kalk artık yeryüzünden bütün dağıttıklarını yıktıklarını bulaşıklarını al ve git ve bırak kırık kırık ettiğin ekmeğin peşini

insanlara korktukları için kızabilir miyiz? ya da savaşmadıkları için... ya da inanmadıkları için... zulüm etmedikleri için... insanlara öldürdükleri için kızabiliriz!

ittiriyoruz işte hocam duruyoruz biz de ama valla sanki her şey benim dışımda gibi ya oyun içinde oyun

çömelmek üzerine biraz düşünün isterim mesela anneniz gibi çömelen birini bulduğunuzda ne hissedersiniz

işte sadece bu gri mavi deniz lacivert mavi atlas acı neşe beyaz köpük eşliğinde basit bir yaşam istediğim

geceler geçmez bu raylı sistemden karanlıkta işlemez demir  hüzün devriye dolaşır duraklarda bir salya sümüğe karışır

kedere eğilmiş gözlerine eskilerden bir dost bakmış şifa niyetine

yoksulluğu bilmek için uzağa gitmeye yok gerek yoksunluk için içe bakmak gerek

güçlü bir lider ilk önce adildir çevresinde ne yalaklar vardır eyvallah etmez etmişse zaten bitmiştir

bu vapurlar da benim gibi haydarpaşaya meyilli altlarında deniz yanlardan rüzgar kafa güzel istemeden yanaşıyorlar

eğer gözlerinin önüne bir ayna koyar ve ona gerçekten bakarsan arkanda olup bitenleri de görebilirsin eğer o aynaya bakmaktan korkarsan her an düşebilirsin

karışık karmakarışık bir kafayla karşılıksız laflarla cızırtıdan öteye gitmeyen sevişmeler buruşuk tenlerde

içim sırasıyla boşalıyor önce duygularm sonra organlarım akıyor dışıma bir bir

şimdi ayağımda bu serin üşüme çizgi film kovboy filmleri ve pazar konseri hatırasıyla bir baba ocağı özlemi

şimdi adalet yok diye içime düşen yangın acı öfke benim şahsi derdim mi oldu bunların bir hesap vereni yok muydu

vapur sevdası yine tuzlu bir köpük gibi koyuveriyor beni denizin üstüne yangınlar bitmiyor yine de sinede

topun delikten girmesine sevinen akıl aklın deliklerine giren topları ne zaman görecek acep

zaman gibi bir şey içimde boşu boşuna ve anlamsız sallandıkça tavını buluyor dövüm dövüm dövünüyor ruh

geceleri hayal bahçesinde elma toplayan çocukları bir bir avlamış adem soyundan gelenler

sana hangi rüzgarda çarpsa saçlarım pişman olup bana dönüyorlar

duydum beğenmiyormuşsun kendini ve kendin olamıyormuşsun kendine kendi kendine biraz kendi kendine

cesaret planlanmaz zira boku çıkar

kafamı ne yöne çevirsem yapma dediklerinle burun burunayım içime ne zaman baksam yapma dediklerimle karşı karşıyayım

gidilecekse bir yoldan gözü kapalı ne fark eder önce sağına sonra soluna bakmanın düzüne düzüne dümdüzüne  en basitinden

kör ebe eben teneke gürültüsüne geri geri gelene ebe kör ebe buradayım gene

iki tane mi bacağın var onların arasından bir kafa mı çıkıyor ne yürüyor ne düşünüyor öyle mi uçur gitsin

ekleyebilseydim saçlarımın arasına seni elektronik mektubun eki gibi bu kadar çaresiz bekler miydim dünyanın yeniden keşfini

nefes alamayacak kadar özgürsen bilincin kapalı olacak kadar mutluysan ancak

zamanın kahpeliği zehirli bir yılan gibi çevremizde ne dostluluğu dostluk unutturduğunda ne acısı acı varlığında

sakın yalan konuşma ve sonra gözlerini kaçırma tanrının arabasına otostop çekmiş bir zavallı gibi yalvarma dökülen dişlerini topla ve sadece yürü

yok yere nasıl diyim ağamsın paşamsın hayır velev ki öylesin niye basbas bağırayım kefen ikimize de aynı renkken

yalanlarının hiç birinde yokum sende yokum ben

bedenin zayıflığına hak yolundan kılıflar dikme bırak yırtılsın bir yerden yalan

her halini seviyorum seninle her an bezdiriyorsun beni arasındaki ince çizgidir aşk

ay canım her şeyin bedelini böyle cüzdanınla ödeyebilsen keşke

öyle salaksın ki ancak bir insan gibi

gittin mi he iyi çok iyi ettin bir daha kine beni de götür emi

canımı acıttığını mı zannediyorsun hayır sadece dişlerimi biliyorsun

günün en absürt saatinde en orospu müziklerle seni arıyor gözlerim

şuan hissettiğim sadece öfke ve insan yalnız doğar ve yalnız ölür ama yalnız yaşamaz maalesef bir sürü fuzuliyle birlikte

uyan artık uyan uyumak fosilleştiriyor aklı duyguları ve teni uyan

küçüktün daha öyle mi çocuktun yani dünyanın nasıl olması gerektiğiyle ilgili kararını verdiğinde yani çevrende olup biten her şeyden bağımsız zaten bellemiştin sonu öyle mi öyle böyle yaşadın gittin vesselam di mi

ağla allah için allah için öldürmek yerine yaşa kendin için kendin için öldürmek yerine

dünyaya şiirden bakar kimi kimi şiir gibi yaşar kimi bi bok anlamaz şiirden kimi şiirlerde yaşar

ağlardık sabahlara dek esmer akşamlarda sarışın sabahlar için beklerdik kapımızda beyaz renolarla

sana bütün hayallerim sana bütün olmazlarım sana bütün direncim kancığım

arsızdı gözlerin senin zaman nedir bilmezdi hep olmaması gereken yerlerdeydi serseriydi gözlerin senin

sana anlatmam gerekenler var üzgün ve anlamsızım sende kaybetmeye ihtiyacım var

bildin mi sen öfke yarattın her damarda

sana var da bana yok mu gökyüzü altında ayaklarımızı sürüdüğümüz çimenleriyle sana yeşil de bana siyah mı dünya hiç de bile değil

çöp didikleyen küçük kuşlar kuşları didikleyen büyük köpekler yaşamak için hepsi yaşamak

bu sabaha da her sabaha olduğu gibi bu sabah da her sabah olduğu gibi özgür tenimle uyandım

zamanla sevemezsin birini birini sevmek istersen seversin zamanla

kendimi göndüm bahçe duvarının dibine bir köpek gelip işer bir kuş gelip rızkından düşürür bir solucan dolaşır etrafımda ve ben yaşar giderim

şu insanlardan tanır mısınız allah ne muradın varsa versin diye dilenip bi kuruş vermediğin için yüzünün ortasına doğru bela okuyanlardan

bir hikayem var senin için anılarla ilgili yol boyu ağaçlardan düşen baharla ilgili küçük küçük çiçekciklerin içinden çıkıveren bir aşkla ilgili yaşamakla ilgili

büyümüşsün tavrında bir sertlik var edanda ama yok gözlerinde bir eksilme bildiğim sensin hala

sana da güveniyorum etrafa da kendime güvenmiyorum yalnızca

başka bir düğünün aynı gerdeğine giriyoruz gelemiyoruz

beynimi uçuruyor hallerin yakar gibi kokusu kaçırıyor

seni çok özledik bir gün geçmiyor ki senden bahsetmeyelim nasılsın sen her şey kediler ve diğerleri doğa eziyeti  iktidardan devraldı insana sen kendini ne zannediyorsun diyor duyan duymayan ıslanıyor seni çok özledik

yaşadığın yere yabancı olmak iki dudağın iki gözünün arasında bazen yabancı değil hiç kimse bazen de iki gözü yok bazılarının

eskiden ele güne anlatırdın beni yanakların kızararak cumbada beklerdin dönüşümü sonra ne girdi içine de unuttun beni

acının insanı büyütmesi ne yazık büyümenin unutturması her şeyi ne kahbe

günlerdir kendine gelemiyor kalbim nereye gitti bir parka mı bir göçük altına mı yoksa bir demokrasi mezarlığına mı dönmüyor geri

evlenince durulan doğurunca yorulan eğlenceli kadınlar mı istiyorsunuz yoklar onlar burada buradakiler durulmuyor yorulmuyorlar

senin için değil özgürlük için öldüler esaretini başkalarının ölümleriyle taçlandırıp kendini daha fazla rezil etme kimsenin hakkını yeme öldürene boyun eğme

kahraman olmak için ölmek mi gerek bu baskıda bu zulümde nefes almaya ne demek gerek

gece bitmeden söylemek istedim kulağına ses bombası orta kulağına yerleşmeden önce demek istedim bu gelen ölüm sana

uzak diyarların yasemin kokusu içinde saçlarımı ensemde  eline dolayıp çekiştirdiğin ruh halinde arka ayaklarımın üzerine kalktığım ruh halindeyim şuan

sükunetimde öfke var aslında aslında öldürebilme savaşabilme kaçmadan durabilme halimin korkusu var öldürmeyeceğim ölmeyeceğim diyen deryanın öldürebileceğim isyanı var

kaçamadığım için koşamıyorum belki bunu bilirsen affedersin beni

zaman aşkı gösteriyor onun için okuyamıyorsun devrimi özgürlüğü sokağı gösteriyor sen bilmezsin

gözlerini kapadığında geçecek sanıyorsun geçmiyor unuttuğunda unutuluyor sanıyorsun canla can olanlar unutmuyor satıyorsun kendini amenna karşılığında ölümler alıyorsun sen hala ayakta hayatta yakıyorsun canlı diri küfrediyorsun iman dolu göğsünle ama gün toprak kokamayacak kadar kirli ellerinle boğacak seni gözlerini kapadığında göremeyecek ve unutulacaksın gönlünce

senden canını almaya gelmiş bir kurtarıcıya ihtiyacın olacak kadar büyük bir günahı nasıl işlemiş olabilirsin ey rey

bizler doymuş toprakların, aç evlatları! yeryüzünün ve insanlığın, katilleri! bizler utanmayı öğrenmemiş, unutmayı farz bilmiş, zavallılar! aziz doğa kanını yerde hiçbir zaman bırakmayacak, biline!

yaşamak çok ağır

onarılamıyor mu kopup giden çarşafların ucu herkes bir yerinden çekelediği için

senli benli konuşmalardan hoşlanmayız demişsin biz demişsin başka bir şey dememişsin

daha fazlasını ne zaman hak edeceksin biliyor musun başkası için de istediğinde

bir kel kartal girse hayatına gökten düşüp heybetli kanatları ve akıllara zarar bakışlarıyla buna da mı hazırlıklıydım diyeceksin

içim çarptıkça ağzıma ağzıma kalbimi de alıp yanına vallahi yanıyor sanıyorum derdimden bir duvara yaslar gibi heyecanlı geriye geriye kaykılıyorum

seni bıraktım oracıkta o çorbacı mıydı kurucu mu heh tam orada işte önüne bakmadın arkamdan bakmadın kaldın öylece

sana susadı camdan minareye doğru denize doğru göğe doğru bakan bu yürek bu ten bu gözler bir havan topu gibi ağırsın bu gece fırlatmak mümkün değil altında kaldığında ölmemek

sana sesleniyorum orta kulak iltihabına doğru pisliklerine sığınma duy artık duy

sana beni anlatamayacak kadar sen olmuşum sende ben bende sen olmuşum ya sen

aramızda bedenlerimizi aşan bir aşk var

hayır şimdi zamana ayrı sana ayrı mı sevimli görüneceğiz çaresizce itiraz etme ve değiştirme hakkımız varsa yer çekimini seçiyorum

aşkı bırak meşke gel riski yok zevki yeter

kişisel hak ve özgürlüklerinin farkına varmadan büyüyen insanların kendileriyle ilgili hak ihlallerinin farkına bile varmayan insanların ifade özgürlüğü ve adalet kelimelerinin karşılığında beyinlerinde büyük bir boşluk olan insanların yollara boru döşenmesi o boruların birleşip kendilerine girmesi dışında bekledikleri bir hizmet olabilir mi çocuklarının bir gün evden çıkıp bir daha geri dönememeleri ya da bir faili meçhul kurşuna kurban gitmelerini akılları kesebilir mi onbeşdakikada eve varmaktan pijamaları çekip kış uykusuna yatmaktan daha önemli bir işleri olabilir mi

işimin arasında aranın arasında ve araya ara verdiğim aralarda da hep sen varsın daha fazla konuşmak daha fazla elini tutmak daha fazla sevmek seni daha fazla sevişmek seninle ve senle daha fazla olmak

bununla büyüdük işte her türlü dertte kederde elemde ne öldük ne öldürdük çoğaldık sadece 

kahrolmaya mı geldin git o zaman ne vakit o vakit ne ben o duvar

beklenemez güzellikteydi hayat yalaann en büyüğünden

daha derine nereden mi inilir senin girdiğin yerden değil kalpten inilir varsa senin de bir yüreğin anca gidilir

sen şimdi hoş mu gelmiş oldun ölüm birinin gelmesi için birinin gitmesi mi gerekiyor ölüm senin pazarlığın çirkin adi acımasız bari yerine geleni almayaydın ölüm

gün dönmüş bahara diyorlar kış sürüyor ayazıyla bir ocakta içleri yanıyor bayram gelmiş diyorlar kimilerinden canlar umutlar evlatlar gidiyor bahar olmuş memleket diyorlar mezarlıklara da gelir mi bahar ölü canlar da sever mi baharı

doğaya dönmek doğadan olmak doğada kalmak insan gibi değil canlı gibi yaşayabilmek

bir kirli entari ucu gibi kalbin süründükçe yukarıya doğru çıkıyor pisliğin git git bir dereye kızıl soğuk fark etmez temizlen

hislerim ses olur olmaz seni bulacağım demişsin gerek yok korkularını haykırarak beni yankılarına boğmaya gerek yok

bir kavga çıkmış içimde duydun mu sizin mahalleye taşmış diyorlar gördün mü duymadın görmedin ölsen daha mı iyi

her şey bir yere kadar öyle mi ya yalanlar hani uçsuz bucaksız insan yığınları içinde tarihi hiç umursamadan inandığın yalanlar onlar da bir yere kadar değil mi

güneş oturduğun yerden sırtını mı yakıyor oturduğun yerden karşı evdeki acı da içini yakıyor mu

havada gaz toprakta kan kokusu varken direniş şehirler arası yayılırken çocuklara , gençlere büyükler cehennem hazırlarken erik mevsimi gelmiş kime ne

seni bulduğumda bir bira bardağının içinde gözlerin kısık dudaklarında iki hüzün el ele bana öyle bir güldün ki unutulmaz

acıya hazır olmaz insan hiç bir zaman sadece katlanır başına gelene hazırım sana acıyla da olsa

köpeğin olayım beni yok sayma isteme beni reddet kız bana ama yok sayma