derya kılıçalp

gözlerini kapadığında geçecek sanıyorsun geçmiyor unuttuğunda unutuluyor sanıyorsun canla can olanlar unutmuyor satıyorsun kendini amenna karşılığında ölümler alıyorsun sen hala ayakta hayatta yakıyorsun canlı diri küfrediyorsun iman dolu göğsünle ama gün toprak kokamayacak kadar kirli ellerinle boğacak seni gözlerini kapadığında göremeyecek ve unutulacaksın gönlünce

senden canını almaya gelmiş bir kurtarıcıya ihtiyacın olacak kadar büyük bir günahı nasıl işlemiş olabilirsin ey rey

bizler doymuş toprakların, aç evlatları! yeryüzünün ve insanlığın, katilleri! bizler utanmayı öğrenmemiş, unutmayı farz bilmiş, zavallılar! aziz doğa kanını yerde hiçbir zaman bırakmayacak, biline!