derya kılıçalp

bu yırtık kalp hangi zalimin işi

kenar mahallenin orta direk delikanlısı var içimde geç geçebilirsen sevdamı

duyunca baharın suya yansır gibi içine yansıdığını koştum geldim sevgilim en çetin kışlardan

öyle bildiğin gibi değil bildiğin iki lokmada yerim seni öyle bildiğin gibi değil başına hiç gelmemiş gibi severim seni

çok acı sözler var dilimde dilim senin elinde

insanları ilk algı süzgecimizden geçirmeden yaftalamadan paralayıp kaldırıp atmadan bir adım önce sevebilsek

karaladığım kağıtlara masanın diğer ucundan bakıp yadırgıyorsun yargılıyorsun kağıdı kalemi alınca eline sen neler saçmalıyorsun

tükenerek olmanın haz veren karın ağrıları

ne diyorum biliyor musun öpüşürken de kullansan dilini konuşurken olduğu gibi merak etme düşmez he oldu düştü yaşarsın yine de nelersiz yaşıyoruz ki

dünya değil de batan insanlar olsa mesela her kötülüğe bir beden bulan insanlar

seni ekerim yetişemezsin birlikte büyürüz sen görmezsin gölgen derdin olur korkarsın kovulursun bir kalpten yıkılırsın

gitti gelmiyor

hamaliye bakkaliye gibi karışık ve ağır mı bütün sokağın mahallenin yükü yoksulluğu ve varlığı aynı yere abanıyor mu

biz üç canlıyız üçümüzde yalnızız biz yedi milyarız hepimiz de yalnızız biz üç canlıyız üçümüzde uzaylıyız

hayatımın kadınını buldum sonunda kendi manyaklığında

bir sayfa karıştırdım sokaklar arasında sevişmekten korkan insanlar tecavüz ediyorlarmış hayata

demiş ki bir dost bir rakı masasında sana sen daha çok ağlarsın ananın kucağında rakıdan değil hakikatten

sen sussan konuşacak dünya ama sen bilmediğin için dinlemeyi hep aynı yalnızlıkla kalacaksın ortada

elbette otururum kucağına kalbindeki gibi zıplatmazsan ama

ona de ki büyük olan her şey her zaman en güzel ve en iyi değildir

duyduğuma göre bilgiye çok değer veriyormuşsun şöyle bir bilgi paylaşmak istiyorum seninle özgürlük insanın önce içinde zeka onun içinde

bu milyonlarca karıncayı sen mi gönderdin hain zevk alacağımı tahmin bile mi etmedin

gelsene yıldız tutup kendimize elliyoruz

matematik mallık katsayısını bulmuş

geri çekebildiğin kadar çok geri çek kendini bazen iyidir de bazen de oraya hiç girmeyelim

kafayı kırmış karılar cennetine hoş geldiniz  size vaad edilen huriler de gelecek 

sallan yuvarlan aksın beynin kır şu şeytanın bacağını bir kerecik olsun ben ben ben cümleleri kurma özgür bırak egonu

evet eleştiriyorsun sürekli hiç kimse akıllı değil  demek demek hiç kimse  hayatı değiştirecek güce sahip değil senden bahsedelim biraz ne dersin

bak böyle olmuyor söylediklerinle yaptıkların birbirini tutmuyor he tutmalı mı o ayrı ama beş bin saat konuşuyorsan biz de dinliyorsak tutsun be arkadaş

beni çağırdığını duyuyorum bir uğultu gibi ağrılısın çarpmadığın duvar kalmamış gibi yanıyor canın bir deniz kabuğunun derinliğine bırak kendini bırak

kasıklarımdan dizlerime doğru iniyor titreme ve sebepsiz bir terleme var kalbimde

akabilirim zamane uymayan ilişkilerin içinde kimseye verilecek hesabım yok küsmeden kaderin cilvesine oynaşabilirim

mektuplarımdan birini daha buldum akıl çekmecemde ne çok yazmışım ne az göndermişim