derya kılıçalp

peşi sıra gemiler telaşeli yüreğimin ardına düşmüşler gibi geldi bana ben kaçtım onlar kovaladı yolcularla dalgalarla martılarla birlik olup sanki giderim kaçarım uzarım sanmıştım kaldım durdum kısaldım peşi sıra gemilerde yüreğimi taşıdım yolcular dalgalar martılar güldüler bana yoruldum

ölü sabahlara kireçli odalardan siyah beyaz bir resime bakar gibi uyandı şehir insanlar yoktular kuştu onlar uçtular