derya kılıçalp

birinin diktatörlük dönemi biter salyalarından ve tohumlarından geriye kalan iğrençlikler içimize nüfuz etmeye devam eder her sistem kendi kaderinde boğularak gider

rüyalar hayal değildir bazen en güvendiğin gerçekten daha da gerçektir

sulara aktı aklım emiş gücü yüksek şehir giderine kapıldı parmak ucumdan hızlıca

evet en hatasız sen başladın hayata ama en hatalı sen üretilmiştin

nerede kaldı geçmişin izleri şimdiye çoktan boğazıma yapışmalıydı elleri gündüz çekişmelerini bırakıp gece ziyaretlerine mi başladı ne

neyden korktun sevgilim gelip ailenin yanında seni ifşa edeceğimden mi bu adam sevmeyi bilir hem de deli gibi sevmişliği vardır beni deli gibi diyeceğimi mi sandın bu sırrımızı ortalara dökeceğimi mi sandın sevgili deli gibi

ah be yavru ağzımın suyu aktı sana iki esmer memenin arasında oluşan tek bir çizgide hayatım yürüdü

beni yalanlarının içinden çekip çıkartıp sevme ne olur beni de kendine benzetme atıl hisler mezarlığında bir taşa çevirme

kendine söyleyemediğin hiç bir şeyi bir başkası sana söylesin diye bekleme

akıp giden zamana ve hayata en sırtı dönük insan sen olsan bile kaçamayacaksın hayattan

kuru bir kahvenin toz buz olmuş tanelerinde acı yanık geçmişinle ne bir lokum tatlandıracak durumu ne bir bardak soğuk su rahatlatacak içini

yahu bu kadar çok biliyordun da bu kadar çok iyi tanıyordun da beni bu kadar korkunçtu  gözlerinin gördüğü neden onursuzca yandın bana

şimdi doğdu bugün biri değil mi biri de öldü umarım yer değiştirmemişlerdir ikisi de özgür olmuştur nihayet

ne aslılar istedi seni ne keremler ne leylalar geçti üstünden ne mecnunlar becerdi seni ama ben vermedim seni

bi rakılık dostluk ölümsüzdür su katsan da buz katsan da sek içsen de anısı kalır boğazında

kısacık bir cigaranın upuzun dumanı gibi gittiğim yerden dönemiyorum hapsedildiğim bu beden içinden başka bir bedene geçemiyorum bu küreyi delesiye deşiyorum esniyor yırtılmıyor öldürüyor beni

bütün bedenleri bütün kimlikleri bütün cinsiyetleri bütün kuralları bir kazana koyup kaynatıp suyuna insanlık pilavı yapmak hayat

baskı altında patlamak mı kendi kendine patlamak mı daha etkilidir patlamada saçılan birikmiş de nedir

bütün tanıdıklarıma çok yukarıdan seslenerek göğü ayaklarına sermek istiyorum eriyip uçup gidecek elem

güneş gibi kayboluyorsun niye güneş gibi doğmuyorsun

bütün tezahüratlardan kaçıp kale arkasına sığındım yine de gol atmaktan vazgeçmedin yetmedi kulaklarımı tıkadım sen dilsiz alfabesini öğrendin

dışkılayarak temizlenecekse için sıçıp sıvamana razıyım yeter ki bir kere berrak ol

seni seviyorum karalamalarından vazgeç arka sayfalarda kalan beyaz sayfalara geç ön taraflarda

yatağın terli tarafı yorgun sol tarafı kaymış ayak ucu ters dönmüş cinselliğin hiç bir hesaba sığmayan matematiğinde

sana söylemedim ki yerini sen alındın içten içe

bazen dalga geçtiğini sanıyorum benimle çekilen acılara rağmen