derya kılıçalp

şimdi bir rüzgar gibi sahil kenarından kalkıp yüzüme doğru serince ve içeriden esmeye mi geldin ansızın ve saçlarımdaki beyazı sormaya ve yüzümde bıraktığın acı tebessümü almaya mı geldin gelme

bu eve gelmeden önce nerede olduğunu hatırla ne hissettiğini ne konuştuğunu neden doymadığını düşün birde orda ne işin olduğunu ağzına doğru gelen kusmuk tadı başındaki sert dönüşler uzağa bakarak toparladığın bedenler dur bir dakika yapamıyorsun uykun geldi esmer ince bilekli bir kıza vuruldun ve kusmuğu yutarak irkildin kendine geldin devam ettin

senin korkmayan parmakların vardı sevgiyi bilirlerdi uzanır alırlar onarırlar güzelleştirirlerdi cesurdular

bazen ne yapsan şakaklarında biriken hüznü ve ağrıyı  kaldıramazsın gözlerin tüm yükü çeker görür bakar bilir

gitmek zamanı bozuk musluktan sızan su gibi yavaş yavaş çaktırmadan gitmek zamanı koşar gibi değil akar gibi

sana aşktan bahsetsem ben şimdi sen kalkıp gitsen yapılır mı kanatlarının altından çıkmış küçücük bir yavruya seni bulasıya öldüm zaten bir adresin de yoktu şimdi kederimden ölüyorum durdum acı acı  durdum