derya kılıçalp

sesim sana gelecek bu denizi aşıp diye ödün kopuyor yanılıyorsun çünkü her yerdeyiz biz

devler ölürken çok ızdırap çekerlermiş bilir misin çünkü midesini ve gözünü doyurmak için çaldığı ve yuttuğu her şey o ölürken vücudundaki bütün deliklerden bütün bütün tek tek çıkarlarmış özgürleşirlermiş devler ölürken

söyle geceyle gündüzü birbirine diktin mi bukle saç telinle ve ellerinle

beyaz değil senin rakın kan içiyorsun kafan bizimkinden uçmuş kopmuş

bazı yalanlar gerçektir söyleyenler için bazı gerçekler yalandır duyanlar için

kim elleyebilir kimin en gizli yerine izin verilmezsen

terini zakkum gibi koltuğunun altında bir solukta

bir rıhtım var sen demiştin ki keşke aşık olsaydın bana

tenine susuyor bu can bakmadan geçtiğinde

seni istiyorum nefes gibi

anne anne anne parmak ve tırnaklarının olduğu her yerde bebeğinim senim

en çılgın anlarda koynunda çırılçıplak sen burada yoktun biz başbaşaydık

gözlerin hem rengiyle hem anlamıyla hem olduğu yerle yakıyor içimi söngüsüz

saçlarımı saçlarımı bileğine dola enseme enseme bir öpücük sapla yalvarırım ağla

bütün hücrelerime girdin gel çıkar kendini

bir nazım hikmet bir tom waits bir charles bukowski neden hayatımda değil hangi ahlak gelseler bana

cinsiyetsiz bir hayat mümkün ütopyasında bu kadar erken nasıl boğuldun bırak nasılı neden boğuldun sen ki ne açlık grevlerine ne işkencelere ne zalimliklere dayandın dürüst yaşamak mümkün şiarını neden bir yalan masala uyarladın sen ki dürüstlük için tüm mayısları yaktın

ben sana aşıktım sen bir am salaktın ben sana vurgundum sen beyninden vurulmuştun

seni ayrı bir seviyorum kadın sokakta işin olduğu için

üzerine üzerine geleceğim senin geldiğin gibi inleyeceğim dünyanın inlediği gibi

inan ol hiç sevişmedik ama girdi hayatıma

yok olmuyor böyle zorla abanıyorsun sanki

algına fikrimi sokayım durduğun yerden gelip de  bir de ben bakayım

gel gruba girelim kendimiz olarak

seni adam sanmıştım ama hatam adamı ne sanmıştım

geberip gideceksin bu hayattan layığıyla ama buna üzülmeyeceksin var mı kendi ipini kendin çekmekten güzeli

benim sana anlattığım gibi çıkmadı mı içinde patlayan volkanlar lavları ile yanmadı mı tüm aşıklar parmak ucuna kadar sızıyla

kız oldu oğlan oldu senin için derya oldu teninde bir gün doğdu mest oldu

ne kadar da yanlış anlamışsın yanlış denilen şeyi nasıl da baştan yazmışsın sevdim ama ölmedim senin için

oku senin için özel olarak yaptırdığım bu niyetleri en kutsal mabedin bahçesinden biçtiğim bu emektar sevgileri

varsın yoksun gibi nasıl davranırım mektup kağıdımın ucunu sensiz nasıl yakarım

yalayıp geçtin içimi acımasız bir rüzgarla dün gece

seni mavi atlasın beyaz yelkeninde üfür püfür seni tüm deliklerde tutarım

hayatın akışını değiştirmek isterdim tüm adaletsizliğe rağmen