derya kılıçalp

yıkmadan yeniden yapılmıyor evet ama göçük temizlenmeden de yeniden yapılmıyor hiç bir şey

sokak kedisinin kuyruk kılına mı bağladın özgürlüğünü bir kuşun bir farenin peşinde bir köpeğin önünde

ya içeride ya dışarıda ya yakında ya uzakta ya aklında ya kalbinde ya da her yerde

bırakıyorum tüm tutulan yolları zabıtsız hakimsiz yargısız aşacaksan bekletme

kime gider bu yamaçlardan küçük bir leğenle inilen tehlikeli yollar

acı dilin neresinde başlar bi tarifler misin

kusmaya yakın bir serüvenin parçasıyım kokusu seni andırıyor

demek ki belirliyormuş bir halka tüm davranışları

ellenmemiş bedenler ne de sık acayip efsunlu planlara düşerler don kişot misali

sen derinde ve kaşlarının altında bir tünel kurguladın belli dumanlı hiç bir gidişin dönüşünün olmadığı

bu saatte baylan mı kalır kadıköyde taşları çoktan sarhoş olmuştur

karanlık bir çarşafın altında tutuldu ay

geldi battı dünyaların gemisi hayat çarptı hayaller alabora liman çökmüş evvelden bütün masallar yalan

her küçük delikten bir minik belirti gibi çıkıyordun ya sen ansızın ben o delikleri bir bir kapadım

aşka benzeyen şeyler hissettim hakkında belki varsayımlara dayalı bir iskeletin ilk çıkmalarıydı kaygılarım beyaz kireç sıvama acılı bir dört duvar çiziyordu belki önümde hiç birinde yoktun ben sanıyordum sadece

bir kaç çiçeğim hayata solmuş ama canlandıracağım

üzerimizde bomboş duran gökyüzünün altında ezildik tozdan bir tonoz gibi çöktü üzerimize iktidar silkelenip ayağa kalktık

bir karmaşadan faydalanıp yorgun hareketlerle amansız boşalıyordu vücutlar gördüm

çok derinleşirken çok incelip ölebilirmiş akıl

birbirine yanmayı zayıflık gören tenlerin acımasız kaderi iş başında

bir çıplaklığın esiri olunca erekte olmuş organlar söz geçiremeyeceğin bir noktada kırılma yaşarlar

paçalarımı sıvayarak güneşin suda bıraktığı izleri yakalamaya daldım dona kadar ıslandım sanma ki umurumda

sardunyalar yastaydı çünkü benden çok daha fazlasına tanıklık yapmışlardı sardunyalar yaşlıydı kim bilir kaçıncı kere yeniden doğuyorlardı

kemerimi sağdan sola salladım hayallerimi gerçekleştirecek bir peri bekledim ansızın içeriden bana doğru geldi ve yuvaya girdi

bana yaşamak isteyip yaşayamadıklarımı hatırlatıyorsun ulaşılamayacak kadar geride kaldın dönemiyorum korkuyorum

ne bildiğinden daha önemli olan ne duyduğundur duyabilmek içinse dinlemen gerekir

şimdi bahara koşuyor bazı hisler kahverengi bir duvarı aşıyor siyaha çalan korkular çaresiz insanların gecelerce öğrendikleri kırmızı bir alev topu gibi yanıyor