derya kılıçalp

seni bulduğumda bir bira bardağının içinde gözlerin kısık dudaklarında iki hüzün el ele bana öyle bir güldün ki unutulmaz

acıya hazır olmaz insan hiç bir zaman sadece katlanır başına gelene hazırım sana acıyla da olsa

köpeğin olayım beni yok sayma isteme beni reddet kız bana ama yok sayma

yalanı sevmem yalanım yok aşkı severim yalnız kaçarım yok yalnız aşkı

hangisi daha çetrefilli gitmek istemen mi kalmak istemen mi yoksa ne istediğini bilmemen mi

kederine sıçayım lan biz mi sikik yaşadık hayatı yoksa herkese aynı mı bu melet

kim tutar ki beni yelelerimden tuta kalırsa biri önce ağlar sonra silkelerim üzerimden

hay buzunu yaladığımın rakısı insan sana niye doyamaz yar gibi içine böyle mi akar kader gibi gam gibi zevk gibi

çocukluğumda da cesaret soyunurdum ben gülerek kahkahalar içinde hiç bir şey imkansız gelmezdi buzlu yokuştan leğenle kaymak gibi gelirdi hayat bana her daim kapatır gözümü kayardım kendi bildiğim hadi cesaret soyun hayat budur dostum

bizi her şeyin dışında mı tutacaksın dostum acımasız dişleri ve tırnakları ile seni oyan bu kadından bizi uzakta tutup sonra topraktan yeni yetmiş bir yasemin gibi önümüze mi çıkaracaksın kaşta mı sanacağız kendimizi huzurun göbeğinde sevişmenin ortasında mı yoksa bir yalanda mı deniz kokusu daldıkça derine

her şeye diren önce ölüme senden değil başkasından gelen her türlü yaşarken gelen ölüme

ve bazen aslında en güçlü olduğumuz anlar en yalnız olduğumuz anlardır kimsesiz kalmaktan daha kötü olanı kendinsiz kalmaktır

gözümden taa göz bebeğimden aktı yaşlar gördüm korkunu senin yerine ağladım, ama çözdü mü ağı çözmedi

çocukları büyüdü kederlerin bu sesler uzaktan bile değil galipten geliyorlar kimin umurunda sensiz kalmak kimin umurunda bensiz kalmak o kadar çoğuz ki şu azıcığın içinde kimin umrundayız ki