derya kılıçalp

durmak için her zaman bir neden bulabiliriz hareket etmezsek ölebiliriz ölmenin kötü niye biliriz yaşamaya yüklediğimiz anlamdan olsa gerek söyleyerek yaşayabilmek için

bulamadığında beni yanında gerçekten gittiğimdendir söyleyecek sözün kalmayıp kendini gevelediğinde asıl söylemek istediklerin bana değildir

aç kafanı belki görülmeye değer bir şeyler vardır sende ve başkalarında

seni sevmeme özgürlüğümü kullanıyorum sevdiğim zamanlara inat

saçmala saçmalayabiliriz saçmalayabilirsin saçmalayabilirim insanlar saçmalayabilir

biraz böyleyim bu aralar bir gözüm açık bir gözüm kapalı yarı aç yarı tok biraz varım biraz yok bu aralar

çoktandır verdiğin sözleri tutmuyorsun bana değil kendine oynuyorsun çoktandır kalen boş golleri saymıyorsun

dışarıda bir yerlerde değil belki içeride bir yerlerde aramak gerekir ruhunun ikizini

sen durunca o kapının önünde bir kilit misali yürek ne halt yesin sevgili kitlediysen bütün kaderi taktıysan bir demir halkaya sevmekten başka hiç bir şey bilmeyen yürek ne etsin cilveli nidalarının harmanında süt beyaz memelerin üstünden pembeleşmiş az güneş görmüş yakandan içeri süzülüp nasıl girsin bu yürek bir put gibi durabilirken sen

çoktandır yoktum değil mi çünkü çoktandır sen de yoktun benim için

neden bir kadının özgür olmak istemesinden bir erkeğin anladığı şey gidip istediğiyle yatması demek kadar basit birşey

saçlarına aşk sarmış haberin yok yaşlı gözlerin öbek öbek neden bu kadar güzel bakıyorsun onlarla seni çektim denizden sana geldi bu ışık içime girdin neyle gitse boş peki o askıda kalmış bakışlar öyle bir güzel ki şerefsiz o kadar güzel o kadar güzel ki

kayar gider hisler tutulan bir yıldızın kuyruğunda masalara kurulmuş ön yargılar üzerinde sıçrar bazen

lojmanın girişindeki demir kapıyı kapatır mavi mi kırmızı mıydı hafızam taş duvarın üzerine çıkar kapının beş santim olmayan eninde kendi heyecanımızda yüreklenirdik

allaha emanet ol ihanet senin sorunun

sonra ben çok hastalandım üstüne yağmur çok aktı saç uçlarımdan paçalarımdan öksürüğüm çok seni söyledi zamansız kaç uykuyu böldü ansızın soğuklarda bir köpek kızağının bitli rutubetli battaniyesi gibi çok sardı beni çok ne attım üstümden ne bırakmadan tuttum ucunu

bir tarlacık zihin ne ekersen onu biçemediğin mahsulü bazen ipe götürür seni bazen de özgürleştirir