şu an denizin ortasında
yıkık, harabe
bir manastıra bakıyorum.
beni
tam ortasındaki yıkıklığa,
tam ortasındaki acıya
hüzne çekiyor.
gözlerimi alamıyorum
alev alev yanıyor sanki.
bir zorba terk etmiş gitmiş belli.
dertten kafası büyümüş,
kolları cılız kalmış,
görkeminden gözleri yanmış sanki,
uzayıp giden boğazından akan şarap
kan gibi karışmış deryaya.
bu taşlar,
bu deniz,
bu toprak,
üzerinden geçip giden yüzlerce yıl gözlerim ol!
bu alev saçlarım ol!
bu cılız kollar sar beni!
ve ben
bu taşlara,
bu denize ,
bu toprağa ,
sürmek istiyorum kendimi.
Yorumlar
Yorum Gönder