bir kayanın üzerinden denize doğru dalmak istedi ama rüzgar
engel oldu ona
o kadar güçlü ve kendi içinde başka bir dengeye sahipti ki
doğanın esiri olası geldi
belki de zaten öyleydi
suratını yalayan tuzlu deniz damlacıkları
yaşadığını hissettiriyordu ona
uçuşan pantolonu ve ürperen dizleri ile
tam da terk edilmiş bir rıhtım gibi savruluyordu
oradan oraya
kulağına uzak çocuk sesleri geliyordu
kendisindendi bu sesler
bağrışmalar
şaşkınlıklar
deniz hem davet ediyor
hem içine almıyordu
gözünün önünde alabora oluvermişti
küçük bir yelkenli
içinden çıkmaya çalıştıkça batan gencin küfürleri
kulağına kadar geliyor
denizi yumruklamasından içi eziliyordu
deniz kendisi ile oynanmayacağını
bir kez daha bağırıyordu
dalgalar
çilli yüzünden aktıkça
yaşamak daha da güzelleşiyordu
Yorumlar
Yorum Gönder